Helambutrekking

Daar zijn we weer!

Na een radiostilte van ruim een week hier het laatste bericht uit Nepal.

Een week geleden vertrokken we goed bepakt naar het middengebergte van Nepal, in een gebied dat Helambu heet. We liepen elke dag ongeveer 5 tot 6 uur en lunchten onderweg op een terrasje bij een hutje. We sliepen in lodges die ingericht waren bij mensen thuis, een soort bed and breackfasts dus.

De eerste dag kwamen we aan in een simpel guesthouse met een heel klein douche/ wc hokje op onze kamer. Dit bleek tevens de laatste keer te zijn dat we een eigen watervoorziening hadden, want vanaf de tweede dag bestond onze wc uit een gat in de grond en de douche uit een tuinslang met ijskoud water, die tevens werd gebruikt om af te wassen. Na een beklimming van meer dan 1000 meter over uitgehakte traptreden op de eerste dag, volgde op de tweede dag wat onregelmatiger klimmetjes die ons leidden tot een hoogte van 2500 meter. We logeerden in een simpele logde bij een familie. In de logde zaten ook twee Nederlanders die voor 6 maanden vrij hadden genomen om een school op te knappen. Het bleek lastig om zaken voor elkaar te krijgen, omdat de overheid niet echt meewerkt. Ook cultuurverschillen kunnen eenvoudig ogende oplossingen in de weg staan. Afval wordt gewoon overal op straat gegooid bijvoorbeeld, omdat men het nut niet inziet van de leefomgeving schoon houden. Als jullie meer willen weten over het project van de schoolrenovatie, kijk dan op: www.handsnepal.com
Ook ontmoeten we in deze hut een vloeiend Engels sprekende Duiter (Simon), die afgestudeerd was op de politieke situatie in Nederland van na WOII. Voor Rogier een interessante gesprekspartner.
Esther ging ondertussen met het de kinderen van het dorp Nepalese gesprekjes voeren naar aanleidng van de foto's die we hadden meegenomen. Het was leuk om zo een klein inkijkje te krijgen in de belevingswereld van kinderen die in een hele andere omgeving opgroeien. Blijkbaar vonden zij het ook leuk want de volgende dag lieten ze vol trots hun eigen fotoalbums zien.

De derde dag klommen we verder naar 3200 meter, Magingoth, waar we probeerden ons te warmen aan een houtkacheltje. De nacht was wel koud en de thermokleding kwam dan ook goed van pas. Ook leek het wel of de matrassen steeds dunner werden hoe hoger we kwamen.

Op dag vier passeerden we het hoogste punt van 3640 meter.
het was half bewolkt, maar de momenten dat het opentrok, was er een prachtig uitzicht op de toppen van de Himalaya. Onze gids was overigens dezelfde als de vorige tocht (Sanjok) en de drager Sabin (hij kon ook Engels), was een vriend van hem, waardoor zij samen ook een leuke tijd hadden. We hebben leuke gesprekken met hen gevoerd en ze nog enkele Nederlandse kaartspelletjes geleerd. We waren vanaf deze dag overigens alleen met onze gids en drager, want alle andere toeristen liepen een andere route, of kozen andere dorpjes om te overnachten.
Op deze dag een wat aangenamer verblijf op slechts 2500 meter in Melamchigaon. Hier werd in onze lodge zojuist de eerste schotel van het dorp geinstalleerd, waardoor het voor de dorpelingen mogelijk werd TV te kijken. Een hele gebeurtenis, want rond onze lodge was het een komen en gaan van geinteresseerden. Overigens hebben we ons hier gewassen met twee teiltjes warm water (die kon je kopen). Nog enigsinds primitief om je te wassen, maar toch aangenaam, na 2 koude dagen. Hier bezochten we ook een mooie 500 jaar oude Boeddhistische tempel. We mochten alles bekijken en ons boekje met religieuze symboliek kwam ook goed van pas.

De volgende dag besloten we een stukje verder te lopen dan eigenlijk op het programma stond. Hierdoor belandden we in het piepkleine, maar prachtig gelegen Ghangyual. Hier was maar 1 lodge: Dolma Lodge, gerund door resolute Sherpa-vrouw Dolma, die de touwtjes stevig in handen had en bovendien een aardig woordje over de grens sprak. We brachten de avond door in haar woonkeuken, net als een aantal dorpsvrouwen en 3 ongedefinieerde mannen die ook meeaten. We zagen nu echt hoe het leven er aan toe gaat bij de Sherpa's, we zagen hoe het eten bereid werd en aten ook al zittend op de grond.

Op de eennalaatste dag hadden we een eenvoudige etappe; een vooral vlakke of dalende route over een bergrug. We passeerden een groot gouden Boeddhabeeld, waar we volgens een lokaal jongetje 3 keer omheen moesten lopen (bult op-bult af) om al onze wensen uit te laten komen. Vervolgens gingen we op onze sokken het plateau op, waar we konden genieten van een prachtig uitzicht. We arriveerden bij een lodge met een echte douche met een klein straaltje heet water. Aan het eind van de middag bezochten we samen een tempel en een stoepa op de heuvel. Hier werden we ontvangen door een klein dozijn kinderen, die ons benaderden alsof we buitenaardse wezens waren. Ze reageerden niet op onze Nepalese op Engelse zinnen, totdat we weg liepen en ze in koor achter onze rug riepen: 'What's your name?'

De laatste dag moesten we nog twee uur afdalen om de plaats te bereiken waar we met een oude Toyotajeep werden opgehaald voor de terugweg naar Kathmandu. Na een motor, die bij ons achterop knalde, omdat hij naar een graafmachine keek, die half het ravijn in stortte en na vele hobbels en kuilen, kregen we zelf een lekke band. Dit was blijkbaar niet heel ongewoon, want iedereen bleef heel rustig en na een half uur en een bandenwissel konden we onze weg vervolgen.
S'avonds namen we het er goed van met een hamburger/steak en een massage van 1,5 uur (Thais en acupressure). Het was een speciale trekkersmassage. We werden dan ook goed uit elkaar getrokken...

Over onze belevenissen in Kathmandu (vandaag) en over de terugreis zullen we vanuit Nederland berichten. We hopen dat jullie het leuk vonden ons te volgen via deze weblog en jullie zijn van harte uitgenodigd, om alle foto's en snuisterijen uit Nepal te komen bewonderen!