Gyantse en Shigatse

Hier een berichtje vanuit zonnig Shigatse. Gisteren zijn we met twee Toyota Landcruisers vertrokken uit Lhasa. Het was een bewolkte dag en er moesten nog heel wat formaliteiten (permits e.d.) geregeld worden voordat we op weg konden. Het was eerst nog bibberen in de auto, maar nadat we goed en wel op weg waren lukte het om het raam dicht te doen en met de verwarming aan was het toen best aangenaam. We beklommen een pas van 4800 meter hoog, met een heel mooi uitzicht over het Yamdrok meer. Maar, omdat het sneeuwde en hard waaide, zijn we na een paar foto's weer de auto ingedoken. We waren nog niet helemaal voorbereid op die kou: onze handschoenen en mutsen zaten nog diep in onze rugzakken weggestopt. Vanaf vandaag hebben we de winterspullen binnen handbereik!

Onderweg zijn we nog een aantal keer op mooie plekken gestopt en in de loop van de dag kwam de zon er ook steeds meer doorheen. We sliepen in het dorpje Gyantse, waar alle vervoer nog met paard-en-wagen of met tractors plaats vindt. Ook bevindt zich in Gyantse een oud fort, boven op een heuvel.

Vanochtend hebben we het klooster van Gyantse bezocht (nu wel weer met een strak blauwe lucht), waar we de grootste stupa van Tibet hebben beklommen (samen met alle gelovigen, die flink kunnen dringen!). Vanaf de stupa hadden we een prachtig uitzicht over de vallei, het klooster en het dorpje.

Vervolgens zijn we door vlakke valleien naar Shigatse gereden. De valleien zijn omringd door prachtige bergen en er zijn bomen in herfstkleuren en weilanden waar men nu gras, een soort bakstenen en koeienmest (als brandstof) droogt.

We zitten nu in een aardig luxe hotel in Shigatse (de tweede stad van Tibet). We hebben vanmiddag rondgelopen door de kleine straatjes en over de markten. Rogiers langgekoesterde wens is in vervulling gegaan: hij heeft een hoed gekocht (voor 2,50 euro)! Vervolgens hebben we volgens goed gebruik met de klok mee om het klooster gelopen langs alle gebedsmolens. Een monnik sprak ons aan en hij heeft een eind met ons meegelopen. De communicatie verliep vooral via handen en voeten en wat Tibetaanse namen (van de stad, het klooster, Mount Everest), maar veel verder kwamen we niet. Toch wilde hij uiteindelijk wel heel graag ons telefoonnummer hebben, dus die hebben we uitgewisseld. Maar dit zal niet heel veel nut hebben, misschien kan hij ons antwoordapparaat in Nederland inspreken :).
De ronde rond het klooster gaf een prachtig uitzicht over de stad, we hebben onze ogen uitgekeken!

Vanaf morgen trekken we richting Mount Everest. Daar komen we hopelijk over 3 dagen echt aan. De plaatsjes onderweg hebben helaas geen internet, dus ons volgende bericht zal waarschijnlijk uit Nepal zijn. Tot dan!